Το όνομα Ομοιο-παθητική (όμοιο πάθος, πάσχω κατά τρόπο όμοιο) είναι δηλωτικό του πως λειτουργεί στον οργανισμό αυτή η θεραπευτική μέθοδος. (Ακριβέστερος για να περιγράψει τον τρόπο θεραπείας είναι ο όρος Ομοιο-θεραπευτική, όμως χρησιμοποιούμε τον όρο Ομοιοπαθητική αφού αυτός έχει καθιερωθεί αιώνες τώρα.)
Σε τι συνίσταται το όμοιο-παθητικό ή όμοιο-θεραπευτικό;
Μια φυσική ουσία όταν ληφθεί σε αρκετή δοσολογία και κατ’ επανάληψη από κάποιον υγιή μπορεί να του προκαλέσει μια σειρά συμπτωμάτων. Όμοια συμπτώματα με αυτά που προκάλεσε στον υγιή η ουσία είναι δυνατόν να θεραπευτούν σε έναν ασθενή, όταν του χορηγήσουμε την ουσία σε απειροελάχιστη δόση. Για παράδειγμα, ο καφές μπορεί να χορηγηθεί ως ομοιοπαθητικό φάρμακο (σε απειροελάχιστή δηλαδή δόση) για να θεραπεύσει ένα είδος αϋπνίας (αυπνία από υπερβολική ιδεόρροια) που γνωρίζουμε ότι προκαλεί ο καφές σε μεγάλες δόσεις. Ένα δεύτερο παράδειγμα είναι το κρεμμύδι: ως ομοιοπαθητικό φάρμακο με την ονομασία Allium cepa, χορηγείται σε κρυολογήματα με καυστική δακρύρροια, που ομοιάζει με το καύσος και τα δάκρυα που μας προκαλούνται όταν κόβουμε κρεμμύδια. Αυτή η διαφορετική συμπεριφορά στον οργανισμό της ίδιας ουσίας ανάλογα με την ποσότητα, είναι γνωστή στη Φαρμακολογία ως όρμηση.

H Ομοιοπαθητική είναι η κατεξοχήν ασφαλής θεραπεία. Στα 200 χρόνια κυκλοφορίας των ομοιοπαθητικών φαρμάκων, ουδέποτε αποσύρθηκε κάποιο λόγω παρενεργειών (σε αντίθεση με τα χημικά φάρμακα, που κατά καιρούς αποσύρονται ορισμένα εξαιτίας σοβαρών παρενεργειών που προκάλεσαν μετά την ευρεία κυκλοφορία τους).
Η ασφάλεια τους πηγάζει από τον τρόπο παρασκευής τους, αφού τα ομοιοπαθητικά φάρμακα προκύπτουν μετά από μια εξαιρετικά μεγάλη αραίωση της αρχικής κάθε φορά ουσίας. Καθώς είναι μη τοξικά, καθώς δεν δημιουργούν εθισμό, δίδονται άφοβα σε νεογνά, βρέφη, παιδιά, εγκύους ή θηλάζουσες γυναίκες καθώς και σε βαρέως πάσχοντες και αλλεργικά άτομα.
O τρόπος παρασκευής, η κυκλοφορία και ο έλεγχος των ομοιοπαθητικών φαρμάκων ορίζονται από την Ελληνική (Υπουργική Απόφαση 7881/94 και No. ΔYΓ3(α)/83657) και Ευρωπαϊκή νομοθεσία (ντιρεκτίβες 2001/83/EC, 2003/63/EC, 2004/27/EC και 2001/83/EC) και έτσι, είναι επίσημα κατοχυρωμένα.

Η Ομοιοπαθητική παρουσιάζει μικρότερη ή μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα σε ένα ευρύ φάσμα ασθενειών, τόσο οξέων όσο και χρόνιων. Ακόμα και στις επονομαζόμενες ‘ανίατες παθήσεις’, η Ομοιοπαθητική μπορεί να προσφέρει σημαντική ανακούφιση και καλύτερη ποιότητα ζωής.
Παρότι ερευνητικές εργασίες αποδεικνύουν την αποτελεσματικότητα της Ομοιοπαθητικής σε συγκεκριμένες παθήσεις (πχ προσφάτως στην ινομυαλγία), οι Ομοιοπαθητικοί ιατροί προκειμένου να δώσουν έμφαση στο γεγονός ότι δεν αντιμετωπίζουν τις μυαλγίες, αλλά τον συγκεκριμένο τύπο μυαλγίας (και όλο τον συνδυασμό συνοδών συμπτωμάτων) ΕΞΑΤΟΜΙΚΕΥΜΕΝΑ στον κάθε ασθενή (ότι δηλαδή εστιάζουν στον ασθενή και όχι στην ασθένεια), δεν δηλώνουν συνήθως ότι θεραπεύουν την τάδε ή τη δείνα ασθένεια αλλά ότι προσφέρουν ίαση, βελτίωση ή έστω ανακούφιση στους ασθενείς τους.
Η αποτελεσματικότητα της Ομοιοπαθητικής θεραπείας, κατά την άσκησή της από έναν καταρτισμένο ομοιοπαθητικό ιατρό, εξαρτάται κυρίως από τις εφεδρείες του ίδιου του πάσχοντα οργανισμού: όσο μεγαλύτερη ζωτικότητα και λιγότερες εγκατεστημένες οργανικές βλάβες υπάρχουν σε έναν οργανισμό, τόσο μεγαλύτερες είναι οι πιθανότητες του για πλήρη ίαση. Αυτό ισχύει σε όλους τους έμβιους οργανισμούς: τόσο στους ανθρώπους όσο και στα ζώα.

Ναι, μπορεί. Στην εποχή της πολυφαρμακίας, είναι σύνηθες ο ασθενής που προσέρχεται στον Ομοιοπαθητικό ιατρό να λαμβάνει ήδη κάποια θεραπευτική αγωγή για χρόνια νοσήματα. Σε αυτήν την περίπτωση, προσθέτουμε στην παρούσα αγωγή του ασθενούς και το ομοιοπαθητικό φάρμακο. Εφόσον, υπάρξει βελτίωση των συμπτωμάτων, σε επόμενες επισκέψεις, διερευνάται η δυνατότητα της σταδιακής μείωσης (ως και διακοπής) της αγωγής με χημικά φάρμακα και ακολουθείται η εξής διαδικασία: είτε ο ασθενής παραπέμπεται στον συνάδελφο θεράποντα ιατρό που του χορηγούσε ως τώρα αυτή την αγωγή για επαναξιολόγηση (με το ερώτημα της ενδεχόμενης μείωσης των χημικών φαρμάκων) είτε (αν ο χειρισμός των συγκεκριμένων φαρμάκων εμπίπτει στο γνωστικό αντικείμενο της ιατρικής του ειδικότητας) μπορεί ο ίδιος ο ομοιοπαθητικός ιατρός να προχωρήσει στην τροποποίηση της πρότερης φαρμακευτικής αγωγής.
Όσον αφορά σε άλλες εναλλακτικές-συμπληρωματικές θεραπείες, αυτές μπορούν επίσης να συλλειτουργήσουν με την Ομοιοπαθητική. Σε κάθε περίπτωση ωστόσο, τούτο πρέπει να περιέλθει σε γνώση του Ομοιοπαθητικού, για να μπορεί να αξιολογεί ορθά την πορεία του ασθενούς.

Ακολούθως αναφέρονται κάποιες οδηγίες σχετικές με την ορθή φαρμακοληψία των ομοιοπαθητικών.

• Αποφεύγω την κατανάλωση καφέ στην διάρκεια της ομοιοπαθητικής αγωγής, τουλάχιστον μέχρι να εμπεδωθεί ένα θεραπευτικό αποτέλεσμα. Επιτρέπεται η κατανάλωση αναψυκτικών χωρίς καφεΐνη. Συζητώ με τον γιατρό το ενδεχόμενο πόσης ντεκαφεϊνέ και αραιής κατανάλωσης αναψυκτικών με καφεΐνη. Το διάστημα της αποφυγής της κατανάλωσης καφέ είναι συνήθως βραχύ. H συμμόρφωση λοιπόν με αυτή την οδηγία είναι μάλλον εύκολη τελικά, ειδικά αν σκεφτούμε τα ευεργετήματα του σπουδαίου θεραπευτικού συστήματος της Ομοιοπαθητικής.
• Δεν χρησιμοποιώ αιθέρια έλαια χωρίς τη συμβουλή του γιατρού. Αποφεύγω την χρήση αλοιφών με μενθόλη, μέντα, κάμφορα ή άλλα αιθέρια έλαια και έντονες μυρωδιές. Ο κατάλογος μπορεί να εξειδικεύεται ανά ασθενή από τον ομοιοπαθητικό ιατρό.
• Ζητώ από το φαρμακείο οδοντόκρεμα συμβατή με την ομοιοπαθητική.
• Δεν φυλάσσω ποτέ τα ομοιοπαθητικά φάρμακα κοντά σε πηγές ηλεκτρομαγνητικής ενέργειας π.χ. κινητό τηλέφωνο, τηλεόραση, τάμπλετ κλπ και δεν τα παρατώ μέσα στο αμάξι, όπου αναπτύσσονται υψηλές θερμοκρασίες κάτω από τις ακτίνες του ήλιου.
• Λαμβάνω το ομοιοπαθητικό φάρμακο νηστικός/η σε απόσταση τουλάχιστον 20 λεπτών προ της λήψης φαγητού, φαρμακευτικών ουσιών ή συμπληρωμάτων.

Η Ομοιοπαθητική δεν είναι ακριβή θεραπεία. Το μέσο μηνιαίο κόστος των ομοιοπαθητικών φαρμάκων που παρασκευάζονται στο φαρμακείο, από τον φαρμακοποιό κυμαίνεται περί τα 20 ευρώ. Αν λάβουμε δε υπόψη και την προληπτική διάστασή της, το γεγονός δηλαδή ότι επιφέρει βελτίωση όχι μόνο στο συγκεκριμένο πρόβλημα που ταλαιπωρεί τον οργανισμό αλλά στο σύνολο του οργανισμού καθιστώντας τον υγιέστερο και λιγότερο ευάλωτο στους διάφορους παθογόνους παράγοντες, τότε γίνεται αντιληπτό ότι πρόκειται για μια συμφέρουσα, από πλευράς κόστους-οφέλους, θεραπεία.
(Αν το κόστος αγωγής είναι μεγαλύτερο, αυτό πιθανότατα οφείλεται στο ότι ο ομοιοπαθητικός ιατρός συγχορήγησε πέραν των ομοιοπαθητικών και άλλα σκευάσματα πχ φυτοθεραπευτικά ή ορθομοριακά που αύξησαν το κόστος της μηνιαίας αγωγής).
Το αντίτιμο των επισκέψεων σε έναν Ομοιοπαθητικό ιατρό είναι ανάλογο με αυτό των ιατρών που ασκούν κάποια ιατρική ειδικότητα ενώ η απαιτούμενη συχνότητα επισκέψεων είναι ανά μήνα ή ανά δύο μήνες, για το χρονικό διάστημα που απαιτείται μέχρις ότου να φτάσει κανείς στο μέγιστο θεραπευτικό αποτέλεσμα.

Η Ομοιοπαθητική είναι μία επιστημονική θεραπευτική μέθοδος που την σπουδάζει επί χρόνια ο ιατρός πριν την ασκήσει. Οι πληροφορίες που αναρτώνται στο διαδίκτυο, όσο έγκυρες και να είναι (που συχνά δεν είναι) δεν μπορούν να υποκαταστήσουν τη συστηματική και σε βάθος εκπαίδευση που έχει λάβει ο ιατρός. Αν παρακολουθήσετε κάποια βιντεάκια (υπάρχουν πολυάριθμα τέτοια στο διαδίκτυο) με μία λαπαροσκοπική επέμβαση, δεν σημαίνει ότι μπορείτε να χειρουργήσετε. Επομένως, ας έχετε εμπιστοσύνη στον ιατρό που έχει λάβει μία εγκεκριμένη εκπαίδευση και έχει καταρτιστεί επαρκώς στην Ομοιοπαθητική ότι είναι σε θέση να διαπιστώσει την ‘ιδιοσυγκρασία’ σας ή καλύτερα, το σύνολο των συμπτωμάτων σας και των νοσηρών προδιαθέσεων στον οργανισμό σας, συνεκτιμώντας πολλούς παράγοντες και δεδομένα.

Ο οδοντίατρος με ομοιοπαθητική κατάρτιση είναι σύμμαχός σου στην υγεία αφού έχει τη δυνατότητα και τη γνώση:

• αν βρίσκεσαι ήδη σε ομοιοπαθητική αγωγή, να αποφύγει να χρησιμοποιήσει υλικά που ενδεχομένως λειτουργήσουν ως ‘αντίδοτα’ σε αυτή σου την αγωγή,
• να αντιμετωπίσει προβλήματα που εκδηλώνονται στο στόμα (πχ μια περιοδοντίτιδα ή άφθες), όχι μόνο με τη συνήθη μηχανική οδοντιατρική αντιμετώπιση αλλά και με ομοιοπαθητικά φάρμακα, καθώς έχει συνειδητοποιήσει ότι οι εκδηλώσεις από το στόμα δεν είναι ανεξάρτητες από ότι συμβαίνει στον υπόλοιπο οργανισμό,
• να σου χορηγήσει ομοιοπαθητικά φάρμακα για να μετριάσει τις συνέπειες από έναν οδοντιατρικό χειρισμό (πχ για να μετριάσει την αιμορραγία σε μία εξαγωγή δοντιού),
• να σου χορηγήσει ομοιοπαθητικά φάρμακα, τα οποία δεν δημιουργούν κανέναν εθισμό, που θα μετριάσουν το φόβο ή την ανησυχία σου όταν ξαπλώνεις στην οδοντιατρική καρέκλα.
• Ο ομοιοπαθητικός οδοντίατρος τέλος, είναι συνήθως πιο ευαισθητοποιημένος και ενήμερος σχετικά με πιο ήπιες και εναλλακτικές παρεμβάσεις στη στοματική κοιλότητα.

Θα διαπιστώσετε ότι τα ομοιοπαθητικά φάρμακα δεν αναφέρονται σε mg (πχ 500mg) αλλά με την ένδειξη ενός αριθμού συνοδευόμενου από ένα ή δύο γράμματα (6x, 12x, 6D, 12D, 6CH, 6C, 6CK, 12CH, 30CH, 200CH, 1M, 10M κ.ά) Αυτή η ένδειξη αναφέρεται στη δυναμοποίηση του φαρμάκου, δηλαδή στο πόσο αραιωμένο είναι ένα φάρμακο. Όπως ήδη αναφέρθηκε, οι πρώτες ύλες για τα ομοιοπαθητικά φάρμακα προέρχονται από φυσικές ουσίες τις οποίες διαλύουν οι φαρμακοποιοί καταρχήν σε νερό και αλκοόλη, προκειμένου να παρασκευάσουν το αρχικό αλκοολούχο διάλυμα, το μητρικό βάμμα όπως ονομάζεται. Για να παρασκευαστεί λοιπόν ένα ομοιοπαθητικό φάρμακο, το μητρικό βάμμα υφίσταται διαδοχικές αραιώσεις και κρούσεις (ισχυρά ‘ταρακουνήματα’). Η διαδικασία αυτή ονομάζεται ΔΥΝΑΜΟΠΟΙΗΣΗ. Έτσι ένα φάρμακο με αναγραφόμενη δυναμοποίηση 30CH, σημαίνει ότι έχει υποστεί την διαδικασία αραίωσης ενός μέρους μητρικού βάμματος προς εκατό μέρη διαλύτη, τριάντα φορές (100^-30).

Τα μέλη της εταιρείας μας και όσοι εκπαιδεύονται στα μαθήματά μας ασκούν ή μαθαίνουν να ασκούν τη λεγόμενη ‘κλασσική Ομοιοπαθητική’. Κλασσική Ομοιοπαθητική σημαίνει ότι χορηγώ στον ασθενή, ακόμα και αν έχει ταυτόχρονα πέντε προβλήματα υγείας, ένα ομοιοπαθητικό φάρμακο τη φορά, που θα ανταποκρίνεται στο σύνολο των συμπτωμάτων του. Η ‘δυναμοποίηση’ (πόσο δηλαδή αραιωμένο θα είναι το φάρμακο), το δοσολογικό σχήμα και η συχνότητα επαναλήψεων αυτού του ενός φαρμάκου εξατομικεύεται από τον γιατρό κατά περίπτωση.
Οι ομοιοπαθητικοί που ασκούν αυτού του είδους την Ομοιοπαθητική ονομάζονται διεθνώς και ‘unicists’, λόγω του ότι χορηγούν ένα και όχι ταυτοχρόνως πολλαπλά ομοιοπαθητικά φάρμακα (complex homeopathy). Αν και η Ομοιοπαθητική με complex ομοιοπαθητικά (πολλά ομοιοπαθητικά, χαμηλών συνήθως δυναμοποιήσεων, σε ένα σκεύασμα) έχει τεκμηριωμένα κάποια αποτελέσματα, η ‘κλασσική Ομοιοπαθητική’ υπερτερεί καθώς έχει βαθύτερη και διεισδυτικότερη δράση στον οργανισμό.

Αν και ψήγματα της ‘αρχής των ομοίων’ υπάρχουν ήδη στα αρχαία ελληνικά κείμενα, αυτός που μετά από πολυετείς παρατηρήσεις, ίδρυσε και συστηματοποίησε την Ομοιοπαθητική ήταν ο Γερμανός ιατρός Σαμουήλ Χάνεμαν. Εκείνα τα χρόνια, τον 19ο αιώνα και μέχρι τις αρχές του 20ου, η Ομοιοπαθητική γνώρισε μεγάλη άνθιση τόσο στην Ευρώπη όσο και στην Αμερική, επιδεικνύοντας πολλές επιτυχίες στην αντιμετώπιση των επιδημιών. Οι ανακαλύψεις στον τομέα της Φαρμακολογίας και οι εξελίξεις στη Χειρουργική, οδήγησαν την Ομοιοπαθητική στο πρώτο μισό του 20^ου αιώνα σε προσωρινή συρρίκνωσή της.
Τις τελευταίες δεκαετίες ωστόσο, η Ομοιοπαθητική ξανακερδίζει έδαφος και δημοφιλία, καθώς ο κόσμος συνειδητοποιεί ότι πρέπει να λάβει μέτρα για την αύξηση των ιατρογενών παθήσεων ενώ ευαισθητοποιείται όλο και περισσότερο σχετικά με τις παρενέργειες των χημικών φαρμάκων ειδικά σε περιπτώσεις πολυφαρμακίας. Πολλαπλές μελέτες επιβεβαιώνουν ότι η ιατρογενής νοσηρότητα αποτελεί την τρίτη αιτία θανάτων (μετά τις καρδιοπάθειες και τον καρκίνο) τουλάχιστον στις Η.Π.Α. Έτσι, η Ομοιοπαθητική βρίσκεται και πάλι στο προσκήνιο και επιλέγεται από πολλούς:

• ως μέθοδος ατοξική (χωρίς παρενέργειες) και συνάμα αποτελεσματική, σε πλείστες περιπτώσεις,
• ως πρόληψη (αφού ενδυναμώνει ολόκληρο τον οργανισμό),
• εκεί όπου η συμβατική ιατρική δεν διαθέτει θεραπευτικά εργαλεία,
• σε πολλαπλή νοσηρότητα αλλά και
• ως συμπληρωματική της συμβατικής ιατρικής, για τον περιορισμό των ανεπιθύμητων ενεργειών της τελευταίας.

Επομένως, αν και έρχεται από παλιά, η Ομοιοπαθητική είναι ταυτόχρονα πολύ μοντέρνα αφού δίδει θεραπευτικές λύσεις σε σύγχρονα προβλήματα. Μάλιστα, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας συστήνει την ενσωμάτωση της Ομοιοπαθητικής και άλλων παραδοσιακών συμπληρωματικών-εναλλακτικών Ιατρικών (CAM) στα εθνικά συστήματα υγείας. Οδεύουμε λοιπόν προς μια ενοποιημένη (integrative) Ιατρική, όπου οι διάφορες θεραπευτικές μέθοδοι θα συλλειτουργούν αρμονικά. Κι αυτό ήδη πραγματοποιείται σε αρκετές χώρες του κόσμου.